SŁOWNIK TERMINÓW DACHOWYCH

Poniżej wyjaśniamy terminy powszechnie używane w branży dekarskiej i budowlanej dla osób, które nie są z nimi obeznane. Wszystkie te terminy są wyjaśniane w kontekście dotyczącym tej branży. Mamy nadzieję, że słowniczek okaże się dla Państwa użyteczny.

Fartuch blaszany – termin stosowany w odniesieniu do obróbki umieszczanej na styku dachu spadzistego a pionową ścianą elewacji lub dachem spadzistym o bardziej stromym nachyleniu.

Asfalt – substancja pochodzenia naturalnego o barwie od ciemnobrązowej do czarnej otrzymywana jako jedna z frakcji przerobu ropy naftowej lub produktów ropopochodnych.

Poddasze – pomieszczenie lub otwarta przestrzeń nad sufitem i bezpośrednio pod powierzchnią stromo nachylonego dachu.

Murłaty– nośne belki poziome, zwykle drewniane lub stalowe, które wspierają górną część budynku – dodatkowe piętra i/lub dachy.

Budynek – każda budowla, tymczasowa lub trwała, przenośna lub nieruchoma, w tym budowla przeznaczona dla ludzi, zwierząt, maszyn lub ruchomości.

Prawo Budowlane – obowiązujące w danym kraju normy techniczne i środowiskowe dotyczące prac budowlanych. Wszelkie prace budowlane w Nowej Zelandii muszą być zgodne z Kodeksem Budowlanym.

Pozwolenie na budowę – wydane przez odpowiedni urząd pozwolenie na prace budowlane zgodnie z zatwierdzonym projektem budowlanym. Informacje na temat tego, kiedy wymagane jest pozwolenie na budowę i jak się o nie ubiegać znajdują się w części „Zezwolenia na budowę i inspekcje budowlane”.

Urząd Wydający Pozwolenie na Budowę – może to być Terytorialny lub Regionalny Organ Administracyjny. Urzędy takie wydają pozwolenia na budowę, przeprowadzają inspekcje prac budowlanych, wystawiają certyfikaty zgodności z przepisami oraz wydają tablice informacyjne do zawieszenia i dzienniki budowy.

Wiatrownica szczytowa – płaska deska przymocowana na krawędzi szczytu dachu dwuspadowego zgodnie z nachyleniem dachu od okapu do kalenicy.

Łata – zwykle drewniana, długa listwa o wymiarach 50x40mm, mocowana na krokwiach lub wzdłużnych kontrłatach w celu zamontowania nowego pokrycia dachowego.

Okap – część dachu, która wystaje poza ściany fasady domu.

Deska okapowa – stosunkowo szeroka, płaska powierzchnia pozioma, zwykle drewniana lub stalowa, przymocowana do końców krokwi w miejscu styku z rynnami.

Obróbka – element budowlany stosowany na połączeniu dwóch materiałów w celu zatrzymywania i odprowadzania wód opadowych, aby zapobiec przenikaniu jej do wnętrza. Również element podwyższający estetykę dachu.

Fundamenty – część konstrukcji, na której wspiera się budynek, taka jak pale, filary lub podstawa, przeznaczona do przenoszenia obciążeń strukturalnych z budynku do ziemi.

Rama – szkieletowa konstrukcja budynku, do której mocuje się dachy, podłogi i pokrycie. Zwykle wykonana z drewna lub stali i składająca się z m.in. profili słupkowych, belek, legarów i krokwi.

Szczyt – zakończenie dachu dwuspadowego z jego lewej i prawej strony.

Dach dwuspadowy – zwany też dachem dwupołaciowym, szczytowym lub siodłowym. Łatwo rozpoznawalny po trójkątnym kształcie.

Ocynkowany – odnosi się do stali z nałożoną warstwą 100-proc. cynku Zn.

Naroże – pochyła krawędź dwóch przyległych połaci dachu, tworzących zwykle kąt wypukły od zewnętrznej strony dachu.

Dach czterospadowy (kopertowy) – dach, którego konstrukcja składa się z czterech skośnych połaci. Połacie są równej długości i stykają się na szczycie, tworząc kalenicę.

Licencjonowany Pracownik Branży Budowlanej (LBP) – termin w systemie licencji dla branży budowlanej, obejmujący projektantów i handlowców. Od marca 2012 roku, określone najważniejsze prace budowlane w Nowej Zelandii muszą być prowadzone lub nadzorowane przez licencjonowanych pracowników branży budowlanej.

NZBC - Kodeks Budowlany Nowej Zelandii.

Spadek – kąt nachylenia połaci dachu.

Profil – zwykle oznacza kształt lub konstrukcję produktu dekarskiego.

Certyfikacja produktu – wystawienie certyfikatu przez instytucję zatwierdzającą produkty pod względem spełniania przez produkt, system lub metodę budowlaną przepisów Prawa Budowlanego, o ile zostaną one zastosowane zgodnie z warunkami podanymi w certyfikacie produktu.

Płatwie– pozioma drewniana belka podpierająca krokwie lub bezpośrednio deskowanie pod pokrycie (dach płatwiowy). element konstrukcji dachu, układany w kierunku równoległym do kalenicy dachu.

Zgoda na zmianę przeznaczenia – zgoda Organu Terytorialnego na użytkowanie gruntu w sposób niedozwolony na podstawie planu rady lub gminy. Zgoda na zmianę przeznaczenia będzie wymagana, gdy Projekt budowlany jest niezgodny z dozwolonym przeznaczeniem, na przykład w przypadku planu umieszczenia budynku bliżej granicy niż na to pozwala Plan Zagospodarowania Przestrzennego Gminy.

Kalenica – najwyższy punkt dachu dwuspadowego, do którego dochodzą górne części krokwi. najwyższa część dachu.

Więźba dachowa – drewniany szkielet konstrukcji wspierającej dach i pokrycie stropu. Podstawowym elementem więźby są wiązary dachowe, wśród których najczęściej spotyka się: wiązary krokwiowe, jętkowe, płatwiowo - kleszczowe. Dach składa się z kilku wiązarów, na których spoczywa pokrycie dachu oparte za pośrednictwem łat (wąskich desek lub szerokich listew), ewentualnie dodatkowo kontrłat lub deskowania Może być również wykonana w postaci ramy stalowej.

Membrana wstępnego krycia – stosowana jako uszczelnienie pod pokrycia układane na łatach, wymagająca wentylowania przestrzeni między membraną a termoizolacją (tzw. dach wentylowany); w dachu z tymi foliami powinny być dwie szczeliny wentylacyjne – jedna pod pokryciem, a druga pod membraną.

Kosz dachowy – wklęsła krawędź dachu powstająca na przecięciu dwóch połaci dachu pod kątem rozwartym, wzdłuż tak zwanej linii koszowej. Jest to miejsce szczególnie narażone na działanie warunków atmosferycznych. Zimą w okolicach kosza najłatwiej gromadzi się śnieg. W tej przestrzeni kosza montowana jest obróbka z blachy w celu kierowania wody do rynny.

Wodoodporny – cecha elementu budowlanego lub budynku całkowicie zapobiegająca przenikaniu wilgoci.

Szczelność – odporność budynku na warunki pogodowe. Szczelność to niekoniecznie to samo, co wodoodporność (zob. wyżej). Budynek jest szczelny, gdy woda nie może przeniknąć ani zbierać się pod pokryciem w ilościach, które mogłyby spowodować niepożądaną wilgoć lub uszkodzić elementy budynku, tzn. wilgoć może niekiedy przeniknąć do szczelnego budynku, ale wówczas wydostaje się lub wyparowuje nie czyniąc szkód.